دسته ای از تورکان اوغوز میباشند که در زمانهای قدیم از سایر اقوام تورک جدا شده و به سرزمین افغانستان واز آنجا به هندوستان و ایران مهاجرت نمودند..محمود کاشغری در کتاب دیوان لغات الترک که در اواسط قرن پنجم هجری تالیف شده خلجها را از اقوام اوغوز نامیده وبا اشاره به جدایی آنها از سایر تورکمانان(در گزشته به تمامی تورکان تورکمن گفته میشده) مینویسد:((ایشان(ترکمانان) در اصل بیست وچهار قبیله بودند جز آنکه دو قبیله از خلج از ایشان ممتاز شدندبه برخی چیزها لذا آن دوقبیله در اعداد ایشان شمرده نمی شوند))1
در نیمه قرن هفتم میلادی دسته هایی از اقوام اوغوز وخلج در سیستان و کابل ساکن شدند ودسته ای از آنها در قرن هشتم میلادی در هندوستان سلسله تورک شاهی را تاسیس نمودند که بر روی سکه های آنها به رسم سایر قبایل تورک روی تاج پادشاه شکل گرگ ترسیم شده بود .البته خلج ها بعد از اسلام هم در هندوستان تشکیل حکومت دادند.تورکان خلج در زمان غزنویان علیه سلطان مسعود غزنوی قیام کرده ودر پیروزی غزنویان مؤثر بودند. در زمان حمله مغول آنها تابع خوارزمشاهیان بودند وآنها را در مقابله با مغولان یاری کردند.این اقوام از روزگاران پیشین اکثریت ساکنان جنوب قم و حوالی اراک و ساوه را تشکیل می داده اند و بعد ها گروهی از خلج های حوالی ساوه به آذربایجان (مغان )مهاجرت نموده اند2
این مطلب از کتاب نگاهی نوین به تاریخ دیرین ترک های ایران (نوشته استاد رحمانی فر)توسط مدیر وبلاگ نوشته شده
1)دیوان لغات الترک-دبیر سیاقی-ص 451
2)تؤرکلرین تاریخ و فرهنگینه بیر باخیش -هیئت- ص 46-48