” به مناسبت روز جهانی زبان مادری، تقاضا میکنم که ظرفیت آموزش چندزبانه در نظام های اجرایی و آموزشی، ترجمان فرهنگی و رسانه ها، فضای مجازی و تجارت و در همه جا به رسمیت شناخته شود.”
همچنین در وب سایت سازمان یونسکو آمده است: یونسکو روز جهانی زبان مادری را در ۲۱ فوریه ۲۰۱۷ تحت عنوان ‘پیش به سوی آینده ای پایدار از طریق آموزش چندزبانه’ گرامیمیدارد
برای میدان دادن به توسعه پایدار در سراسر جهان، دانش آموزان بایستی به زبان مادری و سایر زبان ها آموزش ببینند. از طریق تسلط بر زبان اول یا زبان مادری است که فراگیری مهارت های اساسی من جمله خواندن، نوشتن و حساب میسر میشود. زبان های محلی به ویژه زبان های اقلیتی یا بومی دریچه انتقال فرهنگ ها، ارزش ها و دانش سنتی محسوب میشوند. بنابراین، این زبان ها نقش مهمیرا در پیشبرد آینده ای پایدار ایفا میکنند.
تاریخچه زبان مادری
تاریخچه پیدایش روز جهانی زبان مادری به حرکتهای دانشجویان دانشگاههای بنگلادش در سال ۱۹۵۲ برمیگردد. زمانی که تعداد زیادی از دانشجویان بنگالی در اعتراض به تحمیل زبان اردو به عنوان زبان رسمیو دیوانی در بنگلادش (پاکستان شرقی آن زمان) توسط دولت پاکستان در محوطه دانشگاه داکا توسط ماموران دولت پاکستان به رگبار بسته شدند. دانشجویان با هدف به رسمیت شناساندن زبان مادری مردم سرزمینشان یعنی زبان «بنگلا» یا «بنگالی» اقدام به تظاهرات وسیع کردند. زبان رسمیکه در مدارس و دانشگاههای بنگلادش در آن زمان تدریس میشد زبان پاکستانی (اردو) بود. تظاهرات گسترده دانشجویان و اساتید دانشگاه داکا در روزهای ۲۱ و ۲۲ فوریه سال ۱۹۵۲ اتفاق افتاد و ماموران دولت پاکستان در تیراندازی به دانشجویان و اساتید دانشگاه تعدادی از آنان از جمله ابوالبرکت استاد دانشگاه داکا، رفیع الدین احمد دانشجو، شوفیر رحمان کارمند عالیرتبه دادگاه عالی بنگلادش را کشتند. اما ایستادگی و مقاومت دانشجویان، اساتید دانشگاهها و فعالان فرهنگی بنگلادش باعث شد که در سال ۱۹۵۶ مجدداً زبان بنگالی به رسمیت شناخته شد. تداوم مبارزات مردم و فعالان سیاسی و فرهنگی باعث شد که در سال ۱۹۷۱ بنگلادش از پاکستان جدا و استقلال پیدا کند.
پس از استقلال، مراسم روز ملی زبان مادری در بنگلادش همه ساله در ۲۱ فوریه با شکوه خاص برگزار میشد تا اینکه در ۱۷ نوامبر ۱۹۹۹ سازمان آموزشی، علمیو فرهنگی ملل متحد (یونسکو) پیشنهاد رسمیکشور بنگلادش برای اعلام ۲۱ فوریه به عنوان «روز جهانی زبان مادری» را پذیرفت و ۱۸۸ کشور عضو یونسکو از جمله جمهوری اسلامیایران به آن رای داده و آنرا تائید کردند.
از وبسایت یول پرس رسانه تورکان ایران
زبان ترکی؛ اساس تعلمیات در دوره قاجاریه
مترجم: محمدطاهر میرزا
تصحیح و حواشی غلامرضا ورهرام
« سفرنامه اولیویه »، اثر اولیویه است که توسط محمد طاهر میرزا به فارسی ترجمه شده است. سفرنامه مسیو اولیویه یکی از ارزش مندترین متون تاریخ ایران در مقطع حساس انتقال سلطنت آغا محمد خان قاجار به فتحعلی شاه است. اصل آن به زبان فرانسه و در 6 جلد است.
« در ایران پس از توانستن خواندن و نوشتن ، مقدمات نحو و صرف ، آموختن زبان عربی و زبان ترکی به شاگردان تکلیف کنند، و پس از آن علم معانی و بیان و حکمت و اشعار و ادب آموزند.
دانستن زبان ترکی و عربی در ایران، اس و اساس همه تعلیمات، و ضروری تدریس است. لغت عرب بهر آنکه مبنای شریعت براوست، و زبان ترکی به جهت آنکه زبان عمومی اهل دربار و دولت و طوایف شمال شرقی ایران است {حایز اهمیت است} »
منبع : سفرنامه اولیویه، ترجمه محمد طاهر میرزا، تصحیح غلام رضا ورهرام، تهران، انتشارات اطلاعات ، 1371 چاپ اول - ص168
بقیه در ادامه مطلب